ถ้าลูกของคุณกับลูกของคนอื่นจมน้ำพร้อมกัน คุณเลือกที่จะช่วยใคร?
มี เด็กสองคนเล่นกันอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ พ่อของเด็กคนหนึ่งนั่งตกปลาอยู่ข้างๆ แล้วอยู่ดีๆเด็กทั้งสองก็ตกลงไปในน้ำ พ่อของเด็กรีบกระโดดลงไปช่วยโดยว่ายเข้าไปช่วยลูกชายของตัวเองก่อน เมื่อเขาได้พาลูกชายว่ายเข้าถึงฝั่งแล้วก็ว่ายกลับไปช่วยเด็กอีกคน แต่เด็กคนนั้นกลับหายไปแล้ว…
เมื่อเด็กอีกคนถูก ช่วยขึ้นมาได้ก็หมดลมหายใจเสียแล้ว แม่ของเด็กคนนั้นร้องไห้โวยวายและพูดว่า “ลูกของฉันแค่เอื้อมมือไปก็จับถึงตัวเขาได้แล้ว ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะว่ายน้ำไปช่วยลูกตัวเองก่อน ลูกฉันอยู่ใกล้ฝั่งมากกว่าถ้าเธอช่วยลูกฉันเสร็จค่อยไปช่วยลูกตัวเองก็ทัน”
เมื่อ พ่อคนนั้นกอดลูกที่ตนลงไปช่วยไว้ได้ทันและทนฟังชาวบ้านด่าว่าอยู่นั้น เขาพูดทั้งน้ำตาว่า”ฉันไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองที่จะทิ้งโอกาสในการช่วย ชีวิตลูกตัวเองไปช่วยลูกคนอื่นก่อน หลายๆคนอาจจะทำตามหลักคุณธรรมในสังคม แต่พ่อแม่ที่ไม่สามารถปกป้องได้แม้แต่ลูกของตัวเองก็คงไม่ใช่พ่อที่ดี ผมอยากเป็นพ่อที่ดี ผมยอมรับความผิดพลาดทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้คนเดียว”
การ ช่วยเหลือคนอื่นภายใต้ขอบเขตความสามารถของตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การเดินตามหลักคุณธรรมสังคมไปตลอดชีวิตนั้นคงไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องที่สุด บุคคลที่ให้ความช่วยเหลือคนอื่นเป็นคนที่มีจิตใจเมตตาและอาจจะต้องยอมเสีย สละและบางสิ่งบางอย่างเพื่อช่วยเหลือคนอื่น เราควรจะรู้จักขอบคุณคนรอบข้างเสมอเมื่อได้รับความช่วยเหลือ จงจำไว้ว่าไม่มีใครที่เกิดทำมาเพื่อคนอื่นเพียงอย่างเดียวเช่นกัน
แบ่งปันบทความที่มีข้อคิดดีๆให้กับครอบครัว เพื่อนๆและคนที่คุณรัก
Cr. : Patjaa
EmoticonEmoticon
Note: Only a member of this blog may post a comment.